اورهان پاموک

ترجمه: نازیلا مکاری

ناشر: نشر اختر

چاپ اول 1396

248 صفحه

شابک: 2-914-517-964-978

 

 

 

سر میز غذا وقتی دیدم پسرم و پدرش نیامدند نگران شدم و به دنبال آنها سر چاه رفتم. آدم های دیگری هم آمدند. نگهبان ما را به طرف سالن غذاخوری قدیمی برد وقتی آنجا رفتیم سگ جوری عوعو می کرد که انگار داشته خفه می شد. آن لحظه که انور را دیدم که تنهایی آن طرف چاه که درش باز شده نشسته فهمیدم چه اتفاق شومی افتاده. به طرفش دویدم و محکم در آغوش گرفتمش. می خواستم بداند که من باورش دارم. و مهر و علاقه مرا بداند، بفهمد که من از او دفاع خواهم کرد. مثل تهمینه مادر سهراب فریاد کشیده و گریه کردم. مثل زمان های تئاترم. اما دردی که می کشیدم خیلی عجیب و پیچیده تر بود ....