تاریخ فخرالدین مبارکشاه

ادوارد دنیسون روس

به کوشش: حسن رفیعی

ناشر: آذر توران - نباتی

چاپ اول 1398

116 صفحه

شابک: 0-50-6063-622-978

اقوام ترک از تاریخی کهن، درخشان و معتبر برخوردارند که بخش قابل توجهی از آن تاریخ پربار با سرزمین عزیزمان ایران گره خورده است. نام ترک به مجموعه ی ملتهایی اطلاق می شود که ساختار زبانی شان التصاقی است. زبان شناسان بر خویشاوندی برخی از زبان های التصاقی و خاموش جهان باستان از جمله زبانهای سومری، ایلامی، اورارتویی، گوتتی، آراتتی،هورری،ماننایی، سکایی و بخشی از طوایف تشکیل دهنده ی اتحادیه ی ماد با زبان التصاقی زبان ترک با اقوام تمدن ساز مزبور در جهان باستان اذعان نموده و ترکان کنونی را خلف اقوام التصاقی زبان مزبور قلمداد نموده اند. اگرچه در تورق تاریخ باستان و در اعصار پیش از میلاد مسیح به نام ها و عناوین «توروک» یا «توروخ» برخورد می کنیم، اما آنچه بدیهی است بعد از روی کار آمدن سلسله ی گؤگ تورک در قرن ششم میلادی است که نام تورک اکثر صفحات تاریخ قرون وسطی  را پر می سازد. امپراطوری گسترده ی مزبور که به دست توانای بومین خاقان تشکیل و استقرار می یابد؛ از شرق با چین همسایه بود و از غرب با روم و از جنوب با ایران، این امپراطوی گسترده ، با شرایط اقلیمی مختلف، اقوام و قبائل گوناگون را در خود جای داده و در عین حال به عنوان واسطه ای بین غرب و شرق، طولانی ترین بخش جاده ی تاریخی - تجاری و پراهمیت ابریشم را در دست داشته و ضمن فراهم آوردن زمینه برای مبادلات سیاسی، فرهنگی و اقتصادی در این مسیر ایفای نقش می کرده است. سلسله ی گؤگ تورک شاید نخستین حکومت ترکان باشد که بر هویت ترکی خود تاکید داشته و بنای ملیت را نهاده است، بطوریکه در کتیبه های بازمانده از سلاطین و خاقانهای این سلسبه، تاکید بر عنصر ترکی، اهمیت ویژه ای یافته و به صورت برجسته ای مطرح شده است.