برگردان رباعیات عمر خیام به ترکی قشقایی

عبدالعظیم رحیمی آردکپان

ناشر: قشقایی

چاپ اول 1392

192 صفحه

شابک: 8-92-2976-964-978

با گذری به تاریخ ادبیات ایران زمین و نظری بر آثار بزرگان عرصه ی شعر و ادب می توان جاودانگی و ماندگاری را در آثار برخی از این بزرگان مشاهده کرد. بی گمان راز این ماندگاری را باید در افکار بلند و اندیشه های این بزرگواران ادب جستجو نمود. بزرگانی هم چون خیام، حافظ، فردوسی، سعدی، رودکی و ... به این علت توانسته اند در یادها به یادگار بمانند که سخن از دل مردم و زمانه ی خویش و آیندگان گفته اند. سخن این بزرگان همان سخنان ناب و عاشقانه ای است که انسان های روزگاران مختلف شیفته ی شنیدن آن بوده اند و بدون شک سخن عشق ماندنی است همان گونه که خواجه ی شیراز فرموده است:

از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر

یادگاری که در این گنبد دوار بماند

حکیم عمر خیام نیشابوری فرزند ابراهیم ملقب به غیاث الدین و کنیه اش ابوالفتح است. 

عنوان خیام یا خیامی گویا از پدرش که خیمه دوز بوده به وی رسیده است. گذری کوتاه بر معانی بلند رباعیات خیام نشان می دهد که او نگاه هوشمندانه ای به خالق و مخلوق داشته و عاشق هر دو بوده است که یکی از رازهای جاودانگی اشعار وی نیز همین دیدگاه عمیق او توام با آگاهی است که در قالب رباعی افکار فلسفی خویش را بیان نموده است و رندانه به این واقعیت پی برده که اگر افکارش با مفاهیم دلنشین گل و می و معشوق در هم آمیزد تاثیر بیشتری بر خوانندگان خواهد داشت. حتی مفاهیم به ظاهر ناگواری چون ناپایداری دنیا و ناآگاهی انسان از مبدا و مقصد حیات خویش و مرگ را با چاشنی کلمات شیرین و دلپذیر به صورت پند به انسان های روزگار خویش عرصه نموده است.