سلطان ولد

فرزندی زیر سایه ی پدر؟

تالیف: دکتر حسین محمدزاده صدیق

ناشر: انتشارات تکدرخت

چاپ اول 1395

353 صفحه

شابک: 2-73-6646-600-978

سلطان ولد نخستین ترکی سرای صاحب دیوان آسیای صغیر – فرزند مولانا جلال الدین محمد مولوی رومی – قرن هاست که زیر سایه ی نام شکوهمند پدر خود پنهان است. گرچه او شخصیتی خود ویژه دارد، خلاقیت، نوآوری، شجاعت، جسارت و عملگرایی وی خود سبب قبول خاطر، آوازه ی بیش از پیش و جاودانگی مولانا شده است اما هیچ گاه او را به تنهایی نستوده اند، همیشه «فرزند مولوی» نامیده اند.
سلطان ولد در نوجوانی، سواد خواندن و نوشتن و یادگیری را با خواندن و از بر کردن قرآن آغاز کرد و تا دم مرگ شیفته ی قرآن ماند. تلمیحات خود جوش و سریع به آیات قرآنی در دیوان او، برآمده از چنین آغازی است.
در حوزه ی فقه و حدیث نیز به گفته ی بسیاری از تذکره ها و رسالات مناقب، او از سرآمدان عصر خود بود. همچنین ازآثارش پیداست که آشنایی کاملی با علم کلام داشت.
بی گمان این همه را نزد پدر در لانده آموخته، حفظ کرده و هرجا که نیاز دیده، از آموخته های خود بهره برده است. در جوانی، آن گونه که گفته اند مولانا، او را همراه برادرش علاءالدین محمد برای تحصیل به حلب و دمشق فرستاد. و بنا بر بعضی روایات خود، هدایه تالیف برهان الدین ابی بکر مرغینانی را قبل از اعزام او به دمشق درس داده بود.
ظاهرا او گذشته از پدرش پیش برهان الدین محقق، شمس تبریزی و حسام الدین چلبی نیز دانش آموخته است.