ناصر فکوهی

ناصر فکوهی
ناصر فکوهی (زادهٔ ۲۴ اردیبهشت ۱۳۳۵) انسانشناس، نویسنده و مترجم ایرانی است. وی همچنین استاد گروه انسانشناسی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران، مدیر وبگاه انسانشناسی و فرهنگ و عضو انجمن بینالمللی جامعهشناسی و ایرانشناسیاست.
فکوهی دکترای جدید[انگلیسی ۱] انسانشناسی سیاسی خود را در سال ۱۳۷۳ از دانشگاه پاریس دریافت کرد. وی آثار متعددی در حوزهٔ انسانشناسی -اعم از تألیف و ترجمه- دارد. از مهمترین تألیفات وی میتوان به کتابهای تاریخ اندیشه و نظریههای انسانشناسی، انسانشناسی شهری و پارههای انسانشناسی اشاره کرد. وی گفتگوها و میزگردهای فراوانی با اندیشمندان ایرانی همچون عبدالله کوثری، رامین جهانبگلو، علی بلوکباشی، شهلا حائری و غیره در ارتباط با انسانشناسی و حوزههای مرتبط با آن داشته است.
رامین جهانبگلو در مقالهای در وبگاه ایندیَن اکسپرس، فکوهی را در کنار جواد طباطبایی، بابک احمدی، حمید عضدانلو، موسی غنینژاد و فاطمه صادقی جزو روشنفکران گفتمانی دانسته که در مقابل روشنفکران دهه هفتاد و هشتاد قرار میگیرند.
فکوهی در گفتگوها و مقالات خود با نگاهی انسانشناسانه به موضوعات متفاوتی همچون جوانان و ازدواج آنها، زنان، مشکلات نظام دانشگاهی، بومی گزینی، نقد فیلمهای داستانی و مستند و وقایع سیاسی خاورمیانه پرداخته، همچنین به بسط رویکرد اخیر خود در ارتباط با اقوام و حوزههای مختلف فرهنگ و هویت قومی و غیره در مجلات، روزنامهها، وبگاههای خبری و جامعهشناسی داخل و خارج از ایران و همچنین جلسات نقد و بررسی در اجلاسهای مختلف پرداختهاست. همچنین وی در حال به پایان رساندن پروژهٔ انسانشناسی تاریخ فرهنگی ایران معاصر است که بیشتر ملهم از نظریات پساآنال است.
زندگی و تحصیلات
ناصر فکوهی در میدان کاخ (فلسطین کنونی)، خیابان مشتاق دیده به جهان گشود. پدرش محمدعلی فکوهی تاجری نیشابوری، و مادرش فاطمه عبادی، اهلِ تهران بود. فکوهی در یک خانوادهٔ پرجمعیت با سه خواهر و پنج برادر به دنیا آمد. والدین وی با وجود تحصیلات اندک، بهشدت نسبت به تحصیلات فرزندانشان حساس بودند. وی که علاقهٔ فراوانی به سینما داشت، تمام اوقات فراغتش را به تماشای فیلمها و مطالعهٔ کتابهای هنری و سینمایی میگذراند و گاه نقد فیلم هم مینوشت که چند مورد از آنها در نشریاتی مانند مجله فردوسی منتشر شدند. دورههای دبستان و راهنمایی را در مدرسهٔ بهشت واقع در تهران خیابانِ ابوریحان بیرونی سپری کرد. پس از آن دورهٔ متوسطهٔ خود را در دبیرستان هدف گذراند. او دیپلم خود را در سال ۱۳۵۳ دریافت کرد. یک سال بعد، یعنی در سال ۱۳۵۴، برای ادامه تحصیل در رشتهٔ علوم طبیعی راهی شهر ساوتهمپتون شده و در کالج سنت جیمز شروع به تحصیل کرد. طولی نکشید که تغییر رشته داده، به جامعهشناسی علاقهمند و برای تحصیل به فرانسه رفت. به مدت یک سال نیز در دانشگاه هنرهای زیبای پاریس (بوزار) معماری و شهرسازی خواند. در فرانسه با ماگنولیا میرهاشمزاده که او نیز دانشجو بود آشنا شد و در سال ۱۳۵۸ ازدواج کرد. نتیجهٔ این ازدواج ۲ فرزند شد.
او مدرک کارشناسی خود را در سال ۱۳۵۹ و درجهٔ کارشناسی ارشد را سال ۱۳۶۱ در رشتهٔ جامعهشناسی از دانشگاه پاریس اخذ کرد. پس از وقفهای پنجساله، در سال ۱۳۶۶ تصمیم به ادامهٔ تحصیلات در مقطع دکتری گرفت. رسالهٔ دکتری او «مفهوم سیاست در مزدیسنا ساسانی» در سال ۱۳۷۳ ارائه شد؛ رسالهای که چهار سال بعد، از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بهعنوان برندهٔ جایزهٔ پژوهشهای بینالمللی سال شناخته شد. وی بعد از بیست سال زندگی در اروپا، در سال ۱۳۷۳ به ایران بازگشت.
فعالیتهای علمی
ناصر فکوهی با ورود به ایران همکاری حرفهای خود را با مطبوعات و نشریات تخصصی در حوزه شهرسازی آغاز کرد. وی هماکنون مشغول تدریس در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران است. حضور در همایشهای داخلی و بینالمللی و ارائه مقاله در این همایشها و میزگردها از جمله فعالیتهای وی است.
از ناصر فکوهی تاکنون کتابها، نوشتهها، مقالات و گفتگوهای بسیاری در حوزهٔ انسانشناسی و فرهنگ منتشر شدهاست. وی در ستون پرسش از فرهنگ در روزنامه شرق مطالبی در حوزه جامعهشناسی نوشته و در روزنامههای سرمایه و همشهری، و مجله تخصصی مهرنامه نیز در حوزهٔ تخصصی خود مطالبی به صورت مقاله و گفتگو منتشر کردهاست.
فکوهی در زمینه نقد فیلمهای مستند و سینمایی نقدها و سخنرانیهایی در مجامع مختلف با حضور منتقدان و کارگردانان سرشناس سینمایی انجام دادهاست منجمله در نشستهای نقد فیلم در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران و نشستهای انجمن انسانشناسی و فرهنگ.
پروژه انسانشناسی تاریخ فرهنگی ایران معاصر
از دیگر فعالیتهای وی، پروژه انسانشناسی تاریخ فرهنگی ایران معاصر (از مشروطه تا امروز) است. هدف از این پروژه اتصال به این روند در رویکردهای تاریخی، دستکم در حوزه انسانشناسی تاریخی و در قالب تاریخ معاصر ایران است. چارچوب نظری وی در این پروژه، بیشتر ملهم از نظریات پساآنال است. پروژه انسانشناسی تاریخ فرهنگی ایران معاصر (چه در حوزه فرهنگ رسمی و چه در حوزه فرهنگ اقوام ایرانی) بر آن است که در حد توان با پشتوانهای مدنی و غیروابسته به هرگونه نظامهای هژمونیک، دست به بازسازی تدریجی این تاریخ بزند.[۱۵] یکی از نتایج این پروژه، گفتگویی بود تفصیلی با جلال ستاری پیرامون «تاریخ فرهنگی ایران معاصر» با بیش از ۷۰۰ صفحه از خاطرات وی همراه با بررسی ریز آثار و افکار و اندیشههای وی.
کمیته زبان، مفاهیم و واژگان علوم اجتماعی
از مهرماه سال ۱۳۸۹، با مسئولیت ناصر فکوهی کمیته زبان، مفاهیم و واژگان علوم اجتماعی، در انجمن جامعهشناسی ایران آغاز به کار کرد. تشکیل این کمیته با هدف فراهم آوردن زمینههای مشارکت مؤثرتر استادان و پژوهشگران ایرانی در دنیای چند زبانی علوم اجتماعی معاصر انجام شدهاست.