سنگ ها سخن می گویند ...

مولف: راسیم افندی اف

برگردان: م. آرش (الفبا)

با مقدمه ی حسن عبدالهی جهانی (اوموداوغلو)

چاپ اول 1392

96 صفحه

شابک: 1-7-93172-600-978

در این کتاب از پیکره های سن/ی و دیگر حجاری هایی که از مکان های تاریخی و قبرستان های مختلف جمهوری آذربایجان یافته شده اند سخن رفته است.

اکثر طوایف جمهوری آذربایجان به مراسم دفن و قبر مرده گان شان ارزش بسیار قایل بودند. به همین سبب بر سر خاک پدر و مادراشان، افراد برجسته، جوانان دلاور و مبارز پیکره های سنگی گذاشته و سطح و پیرامون سنگ قبر با تزیینات پر مفهوم و زیبایی حکاکی می کردند.

در فرهنگ «اوغوز»ها «قبر» و «سنگ قبر» را «سین» می گفتند و نیز در فرهنگ «چوواش» کلمه ی «سین» به معنی «انسان»،«جان» و «آدام»(آدم) به کار رفته است.

با توجه به مطالب فوق معلوم می شود، قبایل ساکن جمهوری آذربایجان به بقای روح باور داشتند و معتقد بودند که روح اجدادشان مانند زنده گان به حیات خود ادامه می دهند. از مرز چین تا قلب اوروپا، در این گستره ی عظیم جغرافیایی هر جا که سنگ «بالبال»، سنگ «بنگو» و یا سنگ مزار منقش، پیکره ی سنگی قوچ، پیکره ی سنگی اسب یافت شود یقینا با تاریخ و با اجداد ساکنین این سرزمین پیوند دارد. برای دانشمندان ایران آشکار است که بین مردم ایران باستان مراسم دفن موجود نبوده و مقدس شمردن مزار اجدادشان جایی قید نگردیده است.