بررسی تطبیقی عرفان اسلامی در اشعار ابن فارض مصری و فضولی بغدادی

توضیحات

بررسی تطبیقی عرفان اسلامی در اشعار ابن فارض مصری و فضولی بغدادی

• تالیف: ناصر نوری زارنجی
• ناشر: انتشارات تکدرخت
• چاپ اول 1396
• 194 صفحه
• شابک: 5-55-8515-600-978

ادبیات، عرصه ای برای ارائه ی ژرف ترین اندیشه های بشری است. از جمله ی این اندیشه های ژرف، عرفان است. عرفان یکی از کلیدی ترین حلقه های پیوند میان فرهنگ ملت ها به شمار می رود و همچنین می توان گفت موضوعی است که از آغاز پیدایش شعر تاکنون یکی از اصیل ترین موضوعات شعر بوده است و نوعی روش زندگی و مکتبی است که محبت خدا و شناخت حقیقت، ارکان اصلی آن را تشکیل می دهد. عالی ترین و لطیف ترین مضامین اخلاقی و اجتماعی در اقوال و اشعار عرفانی یافت می شود، به گونه ای که آن چه ادبیات کلاسیک ملت ها را، به ادبیات اخلاقی، انسانی متعهد کرده، مضامین عرفانی است. عرفان، شیوه ای است که در تمام مذاهب وجود دارد. به طوری که تلاش برای درک حقیقت محض و رابطه مستقیم با هستی مطلق یعنی خدا، به فطرت آدمی وابسته است و به هیچ قوم قوم و مذهبی محدود نمی شود. از ویژگی های شاخص بسیاری از ادبیات ها این است که از مفاهیم و مضامین عرفانی غنی است و این مضامین جز جدایی ناپذیر ادبیات منظوم و منثور است و همچنین پیوندی گسترده با شعر دارد.

ابن فارض (632-576 ه ق) در ادبیات عربی و فضولی (963 – 910 ه ق) در ادبیات ترکی، در دو ادبیات متفاوت اسلامی، شعر عرفانی سروده اند و اندیشه ها و مضامین مشترک فراوانی بین این دو شاعر وجود دارد که حاکی از نزدیکی افکار و عقاید آن هاست. ابن فارض و فضولی از جمله کسانی هستند که در وادی مجبت الهی گام نهاده اند و جز پیشگامان این عرصه به شمار می روند و با ویژگی هایی که دارند اعجاب همگان را نسبت به خویش برانگیخته اند. این پژوهش که به نوعی ارتباط دهنده دو حوزه عرفان و ادبیات (عربی – ترکی) است به تحلیل و بیان مضامین و مفاهیم عرفانی در این دو ادبیات می پردازد.