توضیحات

حیدر بابایا سلام

• استاد شهریار
• ترکی – فارسی
• ترجمه به نثر روان فارسی: پریسا داداشپور
• ناشر: پارلاق قلم
• چاپ نخستین: 1394
• چاپ دوم: اسفند 1395
• 136 صفحه
• شابک:2-02-7793-600-978

سید محمدحسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار (پیش از آن بهجت) بزرگترین و مشهورترین شاعران معاصر ایرانی اهل آذربایجان بود که به زبان های فارسی و ترکی آذربایجانی شع سرورده است. شهریار به سال 1258 هجری شمسی در تبریز متولد شد. دوران کودکی را در روستای مادری اش قیش قورشاق و روستای پدری اش خشکناب در بخش تیکمه داش شهرستان بستان آباد سپری نمود. پدرش آقا سید اسماعیل موسوی معروف به حاج میرآقا خشکنابی نام داشت که در تبریز وکیل بود. شهریار پس از پایان سیکل متوسطه در تبریز در سال 1300 برای ادامه تحصیل از تبریز عازم تهران شد و در مدرسه دارالفنون تا سال 1303 و پس از آن در رشته پزشکی ادامه تحصیل داد. او در سال 1315 در بانک کشاورزی استخدام و پس از مدتی به تبریز منتقل شد در مرداد سال 1332 به تبریز آمد و دانشگا تبریز شهریار را یکی از پاسداران شعر و ادب میهن خواند و عنوان دکترای افتخاری دانشکده ادبیات تبریز را به وی اعطا نمود.

شهریار پس از بازگشت به تبریز با یکی از بستگان خود به نام «عزیزه عمید خالقی» ازدواج کرد که حاصل این ازدواج سه فرزند- دو دختر به نام های شهرزاد و مریم و یک پسر به نام هادی- می باشد.

شهریار در سال های 1329 تا 1330 اثر مشهور خود به نام حیدربابایا سلام را سرود این اثر در 125 بند نوشته شده که وزن آن برخلاف اکثر اشعار کلاسیک ترکی آذربایجانی که عروضی هستند براساس وزن هجایی است.

شهریار در این اثر از دوران کودکی خود خشکناب که در پای کوهی به نام حیدربابا قرار دارد یاد می کند او کوه کوچک حیدربابا را مورد خطاب قرار داده و توصیف گرایی از طبیعت و مردمان آن سامان به دست می دهد و گاه احساس خود از اوضاع گذشته و حال را با زبان ساده و بی تکلف و نزدیک به زبان عامه مردم بیان می کند گفته می شود که منظومه ی حیدر بابا به بیش از 80 زبان زنده ی دنیا ترجمه شده است. استاد شهریار در بیست و هفتم شهریور سال 1367 دار فانی را وداع گفت و بنا به وصیتش در مقبره الشعرای تبریز به خاک سپرده شد.