با تاکید بر اشعار حکیم فضولی بغدادی

فضولی در دیوان ترکی خود در بیش از سی بیت از ملامت و اهل آن  سخن رانده است، و هم چنین در «دیوان فارسی» و «حدیقه السعدا» و «رند و زاهد» نیز به این موضوع اشاره هایی کرده است. به یقین می توان گفت که در زمان فضولی که ریا و تزویر رواج بیشتری داشته از اهل ملامت که در قرون قبل فرقه ای نام آور بوده اند کسی وجود نداشته است. ولی فضولی با ملامت و اهل آن رابطه ای سخت داشته و آن هم بی شک از طریق کتاب بوده است، و آشنایی با نظرات ایشان نه با بزرگان آنها. این که ملامت از طرف عوام بود یا از طرف خواص و یا از طرف خود شاعر، در این کتاب شرح مفصلی خواهم گفت.