ادبیات نوعی نوشته است که نمایشگر در هم ریختن سازمان یافته ی گفتار متداول است. ادبیات زبان معمول را دگرگون می کند، قوت می بخشد و به گونه ی نظام یافته از گفتار روزمره منحرف می سازد. مثلا ” اگر جدول زمانی حرکت قطار را نه به قصد دریافتن رابطه خطوط با یکدیگر، بلکه به منظور پرداختن به تاملات کلی درباره سرعت و پیچیدگی زندگی مدرن مطالعه کنیم، آنگاه می توان گفت جدول یاد شده را قطعه ی ادبی تلقی کرده ایم.

شعر به عنوان شاخه ی لطیف و توانمند ادبیات، جزیی از زندگی است و هرگز نمی تواند جدا از زندگی و خارج از دایره ی نفوز تاثراتی باشد که زندگی واقعی به بشر می دهد.