بهرنگ، برای بچه ها، اجتماع را به ارگانیسم انسان تشبیه می کند. می گوید: ناخوشی نباید در بدن سالم باشد… فقر، بی عدالتی، بی کاری، مرض و بی دوایی، گرسنگی، ورشکستگی، دروغ، دزدی و جنگ، ناخوشی هایی هستند که فقط در اجتماع ناسالم دیده می شوند و همان طور که در ناخوشی، میکروب آن را باید شناخت و دوای ضد آن را به ناخوش داد، باید علت همه این بیماری های اجتماعی را هم بشناسیم. بهرنگ به بچه ها می گوید، همیشه از خود سئوال کنید چرا رفیق همکلاسم را به کارخانه ی قالی بافی فرستادند؟ چرا بعضی ها دزدی می کنند؟ چرا اینجا و آنجا جنگ و خونریزی وجود دارد؟ …